Il desiderio di una discendenza gloriosa da eroi del mito, come Perseo ed Eracle, spinge Alessandro a visitare il santuario di Ammone in Egitto, dove anche questi eroi si erano recati, per ottenere vaticini riguardo alle loro imprese. Il viaggio si rivela però assai difficile per le condizioni climatiche avverse.

Επι τουτοις δε ποθος λαμβανει αυτον ελθειν παρ' Αμμωνα ες Λιβυην, το μεν τι τω θεω χρησομενον, οτι ατρεκες ελεγετο ειναι το μαντειον του Αμμωνος και χρησασθαι αυτω Περσεα και Ηρακλεα, τον μεν επι την Γοργονα οτε προς Πολυδεκτου εστελλετο, τον δε οτε παρ' Ανταιον ηει εις Λιβυην και παρα Βουσιριν εις Αιγυπτον. Αλεξανδρω δε φιλοτιμια ην προς Περσεα και Ηρακλεα, απο γενους τε οντι του αμφοιν και τι και αυτος της γενεσεως της εαυτου ες Αμμωνα ανεφερε, καθαπερ οι μυθοι την Ηρακλεους τε και Περσεως ες Δια. Και ουν παρ' Αμμωνα ταυτη τη γνωμη εστελλετο, ως και τα αυτου ατρεκεστερον εισομενος η φησων γε εγνωκεναι. Μεχρι μεν δη Παραιτονιου παρα θαλασσαν ηει δι ερημου, ου μεντοι δι ανυδρου της χωρας, σταδιους ες χιλιους και εξακοσιους, ως λεγει Αριστοβουλος. Εντευθεν δε ες την μεσογαιαν εστραπετο, ινα το μαντειον ην του Αμμωνος. Εστι δε ερημη τε η οδος και ψαμμος η πολλη αυτης και ανυδρος. Υδωρ δε εξ ουρανου πολυ Αλεξανδρω εγενετο, και τουτο ες το θειον ανηνεχθη.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati